Nie jestem całkowicie niedoinformowany obecnego dialogu w kręgach rodzicielskich na temat niebezpieczeństw nadmiernej, niezrealizowanej pochwały. Poza tym raczej zepsuję zdolność mojego dziecka do zaakceptowania krytyki lub odkrycia wewnętrznej motywacji do trudnej pracy na wszystko, niech tak będzie. Pozwól mi pokazać wam dwa przypadki, w których czułem, że muszę zabezpieczyć Juliana przed okropną rzeczywistością na temat jego niedociągnięć, a także udusić go pochwałą.
Przykład 1: Jego entuzjazm do magii.
Na Boże Narodzenie koleś dostał magiczny zestaw. Fantynuje się raczej wykonawcą, a także spędził dużo czasu na wakacjach, chodząc tak samo jak nasi krewni, a także wyciągając monety z uszu. Wykorzystał również narzędzia w magii, aby wykonywać sztuczki. Ma pięć lat, a także nie wierzący w stare powiedzenie „praktyka czyni idealną”. Chciałby wyszeptować sztuczkę o swojej technice w twoim uchu, a następnie spędzić technikę przed tobą, wciąż spodziewając się zaskoczenia na twojej twarzy. Cóż, jaka jest właściwa odpowiedź?
Podobnie jak jego inni krewni, przedstawiłem go swoją zaskoczoną twarzą. Tak zrobiłem. Nie powiedziałem: „Julian, jest to raczej oczywiste dokładnie, jak to zrobiłeś”.
Kiedy trzymał dwie monety między palcami, a także powiedział mi, że jest tylko jedna moneta, którą zamierza zamienić w dwie, nie powiedziałem: „Z niezdarnej metody twoje pięcioletnie palce trzymają te monety, Widzę, że są ich dwa. ”
Powiedziałem: „Wow! Co za niesamowita sztuczka ”. A może powiedziałem: „Lubię cię bezwarunkowo, nawet jeśli ssisz magię”. Co za różnica?
Przykład 2: Gra z idealnymi i niewłaściwymi odpowiedziami
Dostał jeszcze jeden prezent: gra z postaciami z PBS pokazują niesamowicie dlaczego, z których jesteśmy wielkimi fanami. To rodzaj gry w stylu Candyland, jednak rysowane przez ciebie karty mają na nich obawy związane z czytaniem. Gracze zachowują swoje karty, jeśli odpowiednio reagują na obawy, a także nie zachowują ich, jeśli reagują nieprawidłowo. Pozwólcie, że wyjaśnię, że jest to gra akademicka dla młodych ludzi w wieku trzech lat, z obawami o fonikę, a także dzieci są karane, jeśli założą się nieprawidłowo. Podobnie jak jeśli bawią się z rodzicem lub ośmioletnim rodzeństwem, nie jest to dokładnie równe szanse, prawda? Czy to możliwe, że często ośmiolatek nie byłby w stanie wskazać pierwszej litery słowa „latawiec”?
Kiedy więc kolejność Juliana potrzebowała go, aby przekazał słowo, które rymuje się ćwiczeniami, a także powiedział: „Ona”, jak w „Będzie polegała na górze”, z pewnością powiedział mu, że jest idealny jako tak Cóż, pozwól mu zachować swoją kartę. Po pierwsze, bardzo wymawiamy „ona” jako szyll wokół tych części, a także po drugie, wierzyłem, że był to raczej pomysłowy rym, a także oklaskiwałem go za to.
Nie powiedziałem: „Właściwie będzie się trochę inna. O wiele lepszym rymem jest „wypełnienie” lub „wzgórze”. Teraz nie możesz zachować tej karty, więc w tym momencie jest mało prawdopodobne, aby wygrać grę. ”
Jeśli rośnie tak samo, jak jest to szwagła suka, po prostu obwiniaj to za mnie, ok?